Τι είναι Μικροδιδασκαλία;

Μικροδιδασκαλία

Η μικροδιδασκαλία αποτελεί μια από τις καινοτόμες δράσεις που εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται στην εκπαίδευση και επιμόρφωση τόσο των Εκπαιδευτικών της τυπικής εκπαίδευσης, όσο και των Εκπαιδευτών Ενηλίκων. Η μικροδιδασκαλία είναι ουσιαστικά μια εργαστηριακή άσκηση με τη βοήθεια της οποίας ο εκπαιδευόμενος εκπαιδευτικός προσομοιάζει και απλοποιεί την πολύπλοκη διαδικασία της κανονικής διδασκαλίας και επικεντρώνεται στην απόκτηση συγκεκριμένων δεξιοτήτων.

Ιστορικά στοιχεία

Η πρώτη καταγραφή εφαρμογής της μικροδιδασκαλίας ως εργαστηριακή άσκηση των εκπαιδευτικών εντοπίζεται το 1963 στο Stanford University στις Η.Π.Α. Η βασικότερη ανάγκη εφαρμογής της ήταν η εξοικείωση των  εκπαιδευτικών με την εκπαιδευτική πραγματικότητα πριν μπουν στην πραγματική τάξη.

Πολλές έρευνες πραγματοποιήθηκαν τα επόμενα χρόνια σχετικά με την αποτελεσματικότητα των μικροδιδασκαλιών όπως, των Fortune, Cooper & Allen το 1967, που έδειξαν τη μεγάλη αποδοχή τους από τους εκπαιδευτικούς και την ανάδειξη τους ως σημαντικό μέσο εκπαίδευσης. Η σύγκριση προγραμμάτων που εφάρμοσαν μικροδιδασκαλίες με προγράμματα που χρησιμοποιούσαν παραδοσιακές μεθόδους έδειξε σαφές προβάδισμα των πρώτων στην απόκτηση δεξιοτήτων και εμπειρίας. Από το 1968 στις Η.Π.Α. πολλά ιδρύματα (πάνω από τα μισά) ενέταξαν τις μικροδιδασκαλίες  στο πρόγραμμα σπουδών τους με θεαματικά αποτελέσματα, ξεπερνώντας κατεστημένα που δεν αποδέχονταν τέτοιου είδους νεοτερισμούς στην παιδεία.

Στον ευρωπαϊκό χώρο οι μικροδιδασκαλίες εμφανιστήκαν το 1965 όταν ο Zifreund πρότεινε ένα μοντέλο μικροδιδασκαλίας χρησιμοποιώντας μέσα μαγνητοσκόπησης κατά τη διαδικασία διαμόρφωσης της διδακτικής συμπεριφοράς.

Στην  Ελλάδα για πρώτη φορά εντάχθηκαν και εφαρμόστηκαν μικροδιδασκαλίες στην ΑΣΕΤΕΜ-ΣΕΛΕΤΕ  (σημερινή ΑΣΠΑΙΤΕ) (1973) και στη συνέχεια εφαρμόστηκαν από το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Α.Π.Θ. (1987). Σήμερα μικροδιδασκαλίες εφαρμόζονται στο σύνολο των Παιδαγωγικών  Σχολών.

Τι είναι μικροδιδασκαλία;

Αρχικά για να ορίσουμε τη «μικροδιδασκαλία» πρέπει να ορίσουμε τη «διδασκαλία».  Κατά τους Καψάλη και Βρεττό (2002, σελ 58) «διδασκαλία είναι ένα σύνθετο φαινόμενο, μια σύνθετη δραστηριότητα, στα πλαίσια της οποίας ο εκπαιδευτικός δίνει πληροφορίες, θέτει ερωτήσεις, εξηγεί, ακούει, ενθαρρύνει τους μαθητές και κάνει πολλές άλλες ενέργειες προκειμένου να επιτύχει τους στόχους μάθησης και διδασκαλίας και τους γενικότερους σκοπούς της αγωγής». Ένας εκπαιδευτικός στην πραγματικότητα επιδιώκει το μετασχηματισμό των εκπαιδευόμενων σχετικά με την ανάπτυξη γνωστικών, συναισθηματικών, κοινωνικών και μεταγνωστικών  δεξιοτήτων. Η διδασκαλία έχει άμεση σχέση με τη μάθηση. Μάθηση κατά τον Gagne (1975) είναι η διαδικασία που βοηθά τους οργανισμούς να τροποποιήσουν τη συμπεριφορά τους σε ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα και με έναν μόνιμο τρόπο, χωρίς να χρειαστεί αυτό να συμβεί κατ’ επανάληψη.

Τελικά «μικροδιδασκαλία είναι μια προσομοιωτική τεχνική με βάση την οποία μπορούμε να δημιουργήσουμε μια επιθυμητή ή να μεταβάλουμε μια δεδομένη ανεπιθύμητη μορφή διδακτικής συμπεριφοράς του εκπαιδευτικού. Με τη μικροδιδασκαλία ασκούνται οι (υποψήφιοι) εκπαιδευτικοί σε βασικές δεξιότητες της διδακτικής διάστασης του επαγγελματικού τους ρόλου (Καψάλης & Βρεττός, 2002).